Tuvalet Alışkanlığına Başlamadan Önce Söyleyeceklerim Var!

Neden biz kadınlar kendi yaptıklarımızı en doğru- aynı konuda öğrenmeye çalışan kadınlara kendilerini eksik hissettiririz. Neden o hep herşeyin en iyisini yapan kadın hiç susmaz, o en kolay doğurur- hatta en zor doğurur pardon öyle anlatır ki korkudan dünyaya son normal doğumu yapan o kalacak gibi, o kadar iyi emzirir ki bebek hiç ağlamaz, onun o kadar sütü olur ki duvara cuuuvvt diye fışkırır, o hiç kilo almaz, onun hiç içine sığamadığı kotları yoktur, onun evi hep tertipli düzenli akşam üç çeşit yemeği salatası vardır, kocası dünya tatlısıdır, aşk kumkumasıdırlar… sen kim bu kadın yahu desen yüzünü göremezsin burnunun havada oluşundan. Ama sohbete girmeye çalışsan tam bir manamatiktir.

Sen kendini hep bir parçası puzzle- hep bir dırdırcı hep kendini dolar karşında değer kaybeden Türk lirası gibi hissedersin kendini!

Ne zormuş annedaşım!

Ben bir emzirme üzerine bu kadar sosyal baskı var sanıyordum meğerse bezli çocuk ile dolaşmak ne kadar zormuş.

• Parkta- pazarda- sokakta komşu teyze: ” aaa kocaman çocuk oldu hala altına kaka mı yapıyor annesi?”, “Yazık çocuğa yazın pişik olacak hep”,
• Evimizin büyükleri “bizim zamanımızda bir yaşını aldığı gibi hooop atardık bezi”,
• Tuvalet alışkanlığı entellektüelitesi yüksek arkadaşlar: “herşeyi konuşuyor bir şişim geldi kakam geldi mi demiyor? Acaba bir travma mı yaşadı?” “Biz üç günde hallettik”
• Evin babası: “Daha ne kadar süre ben bez almaya çalışacağım”
• Anne: “yeteeeeer, ben nasıl çıkacağım şimdi işin içinden- kitaplar başka diyor- büyükler başka diyor- çocuğum başka”

Derken kendimi çiş var mı Ilgaz- aaayy çişi buraya yaptı, neeeee bahçede kaka mı var, annecim tuvalete yapıyoruz derken buldum kendimi tuvalet alışkanlığı içinde- silme bezleri elimde- alt serme bezleri yatak içinde yüzerken kendimi buldum 🙂

Ve sen sevgili anne tuvalet alışkanlığı yazı dizisine hoş geldin, anlat anlat sen de anlat da rahatla 🙂