Onlar Ermiş Muradına! Darısı Dinleyenlere

Pınar Mallı 23 Ağustos 2017

0 852.620 6 dakika okuma süresi

okumayı ayrı severim hele bir de o hikayenin an’larına şahit olmuşsam benim hissettiklerimin yanında asıl kahramanın cümlelerini okumak ayrı bir keyif veriyor. Doğum: zamanın anlamını kaybettiği- sabır ve gücünün birleştiği- kavuşmaya dair inancın en ışıklı yol olduğu o harika serüven… akan göz yaşları- ilk nefes! ve her doğumda yenilenen ben…

Uzaak yollar kısa edildi bu hikayede- zor dediğimiz şeyler çorap söküğü gibi çözüldü. Elif ve Semih, hamilelik ve doğumları ile bir çok aileye ışık olacak, cesaret olacak inanıyorum. Hatta doğum yaptıkları hastanede izler bıraktılar. BAKINIZ.

şimdi sizi Elif’in kavuşma hikayesi ile baş başa bırakıyorum;

“Her doğum yaşam gibidir, ansızın başlar, farklı yollardan ilerler, içerisinde bambaşka deneyimler barındır. Dürüst olmak gerekirse doğal doğumu evlenmeden daha doğrusu hamile kalmadan önce hiç düşünmemiş, kardeşinin doğum sürecine birebir tanık olduğu halde bebeğine kavuşma sonrası rahatlığına odaklanmayıp doğum sürecindeki yaşadıklarını odaklanarak “mümkün değil ben normal doğum yapamam hiç bununla uğraşamam sezaryen olurum” diye orda burada söylemlerde bulunup, çevresi tarafından da tam destek görerek “zaten sen bunu yapamazsın, dayanamazsın” dedikleri biriyim. Kim derdi ki bu şekilde konuşanın hamile kaldıktan sonra en korktuğu olasılıklardan birinin zorunlu sezaryen olma ihtimali düşüncesi olacağını. Bunu okuyup benim gibi hissetmiş anne adaylarına ışık olsun benim Sudekızla kavuşma hikayemiz. Güzel ve olumlu sözler duymak isteyen, kendini yalnız hisseden ey sevgili anne adayı (sana hikayemde bol bol sesleneceğim merak etme) kendini küçümseme, bedenine ve o bedeninde gün gün büyüttüğün küçük insana güven. Kontrolünü kaybetsen bile o ne yapacağını çok iyi bilecek bunu unutma…

Nevi Şahsına münhasır olan ben hem obsesif kompusif teşhisi konulmuş, anksiyete seviyesi yüksek, panik bozukluğu olan bir panik ataklıyım (yani tam olarak ortaya karışık bir psikolojiye sahibim hamdolsun). Ondan sebeptir ki çok istediğimiz ve planlı gerçekleşen hamileliğimin belli dönemlerinde beni ziyaret etmiştir bu nahoş misafirlerim. Bunun yanında değişkenlik gösteren hamilelik ve hamilelikle alakasız semptomlarım da sağ olsun hemen hemen bu sürecimin sonuna kadar peşimi bırakmadılar. Sayılı insan bilir ki, eşimin kollarında saatlerce ağladığım geceler hiç de azımsanacak kadar az değildir (ah çilekeş kocam kalp ben). Bundan nedendir ne her anımda yanımda olan ruh eşimin, ne elimi tutmaktan bir an olsun vazgeçmeyen can ailemin hakkını ödeyemem. Bu sefer de sana sesleniyorum psikolojisini öne süren anne adayı, bu tatsız misafirlerin hiçbiri de kavuşma anınıza ve şeklinize engel olmayacaktır unutma.

Her konuda bilgili ve bilinçli olan bana göre mükemmel bir anne olan kardeşimin hamilelik, doğum, bebek bakımı sürecinde yanında olmam benim gebe ve bebekli hayata 1-0 önde başlamama neden oldu. Bunun yanında her zaman soru ve sorunlarımda yanımda olan (özellikle kahrımı en en çok çeken Sevdam) pozitif doğum hikayesi olan dostlarımın deneyimlerini ve tavsiyelerini dinledim, bebeğime kendimi hazırlamak için içi dolu uygun kaynakları okudum, bedenimi bu sürece hazırlamaya çalıştım, negatif her sözden ve şahıstan zihnimi uzak tuttum, sonra da hayatın bana sunduklarını şaşkınlıkla karşılamaya başladım. Hayat önce bana beni her zaman cesaretlendiren doktorumu ve anne bebek dostu hastanemi sundu. Eşimle katıldığımız 1 aylık doğum okulu bilgimize bilgi kattı ve tüm hastane ekibiyle beraber bizi doğal doğum sürecine hazırladı. Bana bu serüvende eşlik edecek doğum psikoloğumuz ile burada tanışarak doktorumuzla beraber o eşsiz doğum ekibimizi oluşturmaya başladık. Psikoloğumla doğum okulu sonrası birebir terapilere başladık, çünkü benim nahoş misafir rahat durmuyor, kendini sık sık hatırlatıyor ve bu sayede hayallerimde bile olmayan bir insanı hayatıma katmış oldum. Ne mutludur ki hamileliğimi psikiyatri doktorumun ilacına başlayabilirsin demesine rağmen tertemiz tamamlayabildim.

Okuduğum birçok kaynak doula ve birebir ebe desteğinden bahsediyordu. O süreçte yollarımız canım arkadaşım Saadet’le tekrar kavuştu. Zamanla fark ettim ki birbirimize ne kadarda çok benziyorduk. Saadet de benim gibi bilgiye ve tecrübeye önem verip, geri kalan hiç önemli olmayan detaylara hazırlanmamış ve tabi ki en önemlisi o hayal ettiği doğal doğumu gerçekleştirmişti. Hikayesini kaç kere okudum sayısını inanın unuttum. Pınarcım daha bilmese de ben onunla tanışmış ve hayallerime onu koyar olmuştum. Hemen ufak bir araştırma yaptım ve Pınar’a ulaşmaya karar verdim. Maalesef işim gereği tanışmamız biraz gecikti ve 33. haftalık hamileyken eşimle beraber Pınar’ın doğuma hazırlık kursuna katıldık. Onu ilk gördüğümde sanki yıllardır tanıyor gibi sarıldım (itiraf ediyorum içimden sana ihtiyacım var ve benim doğumumda sen de olacaksın canım demiştim). Teorik ve pratik uygulamaların olduğu dolu dolu bir tam gün geçirdik. İtiraf ediyorum ki eşimle ben 5 dakika kadar sürdüğünü sandığımız hipnoz uygulamasının 30 dakika civarında sürdüğünü öğrendiğimizde ufak (baya baya büyük) bir şok geçirmiştik. Ceplerimize yeni ve taptaze bilgilerle dolu evimizin yolunu tutmuştuk. Pınar’ın da gelmesiyle artık herşeyimiz tamamdı sırada bizim kızın keyfini beklemeye gelmişti (kim derdi ki keyfine pek bir düşkün olacağını).

Her hamile gibi bende 38. haftaya girdiğimde hemen hemen tüm hazırlıklarımı tamamlayarak bebeğimi bekleyeme başlamıştım. Kontrollerim giderek sıklaşmaya başlamıştı ancak bizim Sudekız 40 haftası dolmasına rağmen doğum kanalına tam yerleşmemişti. Yaz annesi bu sözümde sana, umarım sen de benim gibi hakkettiğin şefkatli ellerdesindir zira en en büyük ihtiyacın demir gibi sabıra sahip insanlar (burada yanımda sabırla bekleyen eşime ve minnak kardeşime ,eli kalbinde heyecanla bekleyen anneme ve canım diğer kardeşime bir kez daha öpücüklerimi sunarım).

Son haftalara gelmem nedeniyle doktor kontrollerim oldukça sıklaşmıştı. Hazırlık kasılmalarım gün gün kendini daha çok hissettiriyordu. Ancak doğumun başladığına dair herhangi bir belirti yoktu. Doğumun ne zaman olacağına dair gelen sorula (ki en çok doğum yapmış, bu süreci ‘’bilen’’ insanlar soruyordu), kendi (bana göre negatif) doğum hikayesini paylaşmak isteyen, bebeğin kilo ve boyunu soran (ki çok alakasız bir bebe oldu) benim kilomu soranların (bunu hiçbir zaman anlamadım) sayıları arttığı için telefonumu kapatarak insanlarla iletişimimi kısıtladım. Bu süreçte sadece ailem, bana iyi gelen dostlarım ve Pınar’la irtibat halindeydik. Her türlü soruma bıkmadan usanmadan ahlamadan oflamadan her daim cevap vermiştir. Doktorum 41. hafta sonuna kadar bekleyeceğini hamileliğimin en başında belirtmişti. 40+5’de gittiğim kontrolde açıklığımın 1.5 cm civarında olduğunu ve ertesi gün yatışımın yapılması gerektiğini belirtti. Ben durumu Pınar’a haber verdim, hayatın normal akışına eşim ve kardeşimle devam ettik. Alışverişimizi yaptık, yemeğimizi yedik tam eve dönüyorduk ki garip bir şey hissettim. Saat 17 civarında nişanım gelmişti. Evimize gittik ve dinlenmeye başladım. Gece saat 12’ye doğru taaa Enez’den bebesini bırakıp Pınar geldi ve biz sabah 4’e kadar muhabbetin beline vurduk. Eşim, kardeşim, Pınar ve ben sabah hastanemizin yolunu tuttuk. Yatış işlemlerim akabinde gerekli kontrollerim yapıldı ve saat 10 civarında oksitosin verilmeye başlandı. Ne kadar şanslıyım ki hastanemin personeli de Pınar’la iş birliği yapmak istediklerini ve tüm süreçte yardımcı olacaklarını belirttiler.

Ufak yürüyüşler, pilates topu üzerinde egzersizler, muhabbet sohbet derken zaman ilerliyor ve yavaş yavaş doğum dalgalarını düzenli bir şekilde hissetmeye başlıyordum. Ara sıra hastane personeli tarafından rutin kontrollerim yapılıyordu. Pınar odamı adeta bir meditasyon merkezi haline getirerek beni bu rutinden çıkardı ve güzel bir hipnoz uygulaması yaptı. Hipnoz sonrası doktorum açılmamın 4 cm’i geçtiğini söylediğinde kızıma biraz daha yaklaştığım için çok mutlu olmuştum. Saat zaman kavramımı kaybetmiştim. Hala zihnimde hayal gibi bundan sonra yaşadıklarım.

Dalgalar geliyordu eşimi, Pınar’ı, gözü yaşlı annemi ve çırpınan kardeşlerimin gözleriyle kavuşmamızı hatırlıyorum. Pınar bir an olsun elini üzerimden çekmedi, saatlerce usanmadan bıkmadan masaj yaptı, gücümü kaybettiğimi hissettiğimde bana enerjisini sundu, yani bu süreçte bana bitmeyen bir motivasyon oldu. Tekrar kontrolüm yaptı doktorum ve açılmam tahminimizden daha azdı. Bir an inancımı kaybettiğim oldu ama bana bu kadar inanan insanları nasıl yarı yolda bırakırdım. İşte bundan sonrası benim için daha hızlı ve daha flu ilerledi. Dalgalar geliyordu gidiyordu tekrar geliyor tekrar gidiyordu. Pınar tekrar beni bulunduğum ortamdan aldı ve o güzel diyarlara götürdü.

Saat 21 civarında o anlatılan ıkınma duygularım gelmeye başlamıştı. Doktoruma haber verildi ve ben bir elimi tutan eşim diğer elimi tutan ebem ile yürüyerek doğumhaneye gittik. O anki heyecanımı hayatım boyunca unutabileceğimi hiç sanmıyorum. Her ıkınmamda doktorum bebeğin yaptığı manevrayı bana anlatıyordu ama ben kızımın bana biraz daha yaklaştığını hissettiriyordu. Ve sonunda o beklediğim hayal ettiğim his ile bebeğimin bana gelmek üzere olduğunu anladım, bir an inanamadım ve eşime döndüm geliyor değil mi diye sordum o da gözleri yaşlı evet dedi. İkimizde hazırdık onu karşılamaya ve o dünyanın en güzel ağlamasıyla bir anda kucağıma verildi kızımız. Neler söyledim ona çok iyi hatırlamıyorum ama dışarda sesimi duyan herkesi ağlattığımı sonradan öğrendim. Hayatımın en özel ve güzel anısıydı eşimle beraber Sude kızla tanışmamız.

Şu anda dünyanın en güzel hissine alışmaya çalışıyorum ama bir yandan da kızıma kavuştuğum o güzel dakikaları ona her baktığımda yaşıyorum. Bana kendime güvenmemi sağlayan, hayal ettiğim o doğumu yapabilmeme yardım eden, her yalpaladığımda bana elini uzatan, sabırla her düştüğümde beni kaldıran güzeller güzeli ebem. Senin hakkını nasıl öderim bilmiyorum. Ağız dolusu iyi ki iyi ki tekrar tekrar iyi ki vardın diyorum. Son sözüm de sana hikayemi sabırla okuyan güzel anne adayı. Benim hikayem sana ışık ve ümit olsun. Bedenindeki o miniğe bir kez de benim için dokun ve gözlerini kapatıp onu kollarına aldığını hayal et. İnan hayallerinin bile ötesinde hisler seni bekliyor olacak. Bu sözüm de hikayemi okuyan herkese; her gebenin bir ebesi olmalı o da gebbepınar olmalı…”