Evet bir zaman makinası icat edilmemiş olabilir, ancak kimi zaman bir koku, bir müzik ya da bir an sizi geçmişe götürmeye yeter de artar bile… İşte benim zaman makinam da bu satırlar, bu günlük… Şimdi ki yolculuğumuz da ilk üç aya… Hani yazın güneş içleri fıkır fıkır ederken, bronzluk Beyonce yaklaşmış, Bozcaada Alaçatı sahilleri sizlerle güzelken, sahilde ayak selfileri ile günü gün , geceleri tatlı tatlı esen meltem de sivrisineklerle cebelleşirken siz, ben de neler oluyordu:) 
Her sabah uyandığımda “Bir can var benden içeri” diye aklımdan geçirip hızlıca ayna karşında geçerek değişen bedenimi inceleyerek geçiriyordum… Gün içerisinde ise çoğu zaman hamile olduğumu ise unutuyordum 🙂
İlk muayenede görülen rahimde ki kanama odakları sebebiyle bir hafta sonraya randevulaşarak elimde bir torba ilaçla eve döndük. Elbette ki erken dönemde tanısı konulan gebeliklerde bu tür durumların olması normaldi. Ben de gayet normal karşıladım! İlaçlarımı da düzenli kullanarak, sosyal hayatıma, doğuma hazırlık eğitimlerimi vermeye, harika organizasyonlar ile geb-be’yi yeni anneler ile tanıtma macerasına devam ettim…
İkinci muayene ise ilki gibi değildi! Hislerimi ifade edemiyordum. Toz pembe haller gri bulutlara dönmüştü sanki… Ultrasonda kocaman kara delikler vardı, bir biri ile birleşseler simsiyah olacaktı her yer… bu durum normal değildi! Tüm bedenim ve eli elimde olan eşimin de hep sıcacık olan eli buzdu… Tek tek bak burada da var, bak şurada da var diye kanama odaklarına bakarak yıl gibi gelen zamanı geçirdik…
Vee, gümbür gümbür gelen bir ses, 4.6mm olan o bezelyeden hallice can odada ki tüm kasveti dağıttı… yaşama alanını kaplayan o siyahlıklara inat iki katına gelmiş, kalp atımları daha düzenli hale gelmişti… benden sakın umudunuzu kesmeyin diyordu… 
Ve önümüzde ki ilk üç aylık programımız belliydi, evde istirahat…çalışmak yok…bolca ilaç var… üzülmek yok!
Yazın en sıcak hali, Ramazan Ayı’nın içinde, benim yapacaklarım tilki olmuş zihnimde dolanırken ,Bir dakika “evde istirahat mi?” bir kurtlugil olarak bunu başarabilecekmiydim? coşkulu doğum, keyfili hamilelik adına gebelerime danışmanlık verirken kendi kendimin ebe’si olup bu halimin üstesinden gelebilecek miydim?
Ilk üç ay, her şeye hazırlıklı olmak gerektiği konusu benim önceliğimdi. Okul kitaplarım-hocalarım, mesleki tecrübem ve yakınlarımın geçirdiği tecrübeler bana bunu öğretmişti. Sağlıklı olan tutunacak, diğeri ise diğer müjdeli haberlerin öncüsü olmak için kaybolacaktı… Normal bir süreçti!
Bizim için ise; bu şekilde bir risk taşımak ise; içimizde hep bir yan çoşarken diğerinin onu sakinleştirmesi demekti. O yüzden sevdiklerimize haykıra haykıra söylemek istediğimiz şey fısıltı ile çıkıyordu, sevinçli haberi duyurmak kolay da her hangi bir kayıpta taziye ağırlamak ağır! ilk üç ay diyorduk ilk üç ay bir geçsin… 
Sıkı doktor kontrolleri beni muayene koltuğundan soğutmuştu adeta, hele ki yaşanılan o yoğun duygular… her an!! acaba bir lekelenme bir kanama var mı kontrolü, biraz obsessif yapsa da…
Her geçen gün beni hamileliğin faklı farklı yüzleriyle tanıştırıyordu. Kimine “tanıştığımıza çok memnun oldum” derken kimine ise öğürerek cevap veriyordum:)
Ilk üç ayı devirmişken beslenmeden, kilo alımına, muhteşem gebelik bulantılarından, uyku durumuna, ikili teste kadar gelişen durumlarla nasıl baş ettiğim size fikir verirken sizi gebbepınar günlüğünde misafir etmeyi umud ediyorum.
Umudunuzu kaybetmeden, karamsarlıktan uzak kalın…
gebbepınar
Okuyunca bir kez daha anladim ki yalniz degilim.bu his farkli bir guven ve bir olma hissi veriyor..iyi geliyor nedense korkular azaliyor daha hafiflemis bir duyguya erisiyorsun…ilk gebeligim de kayip yasadim 2. Gebeligimde de risk vardi ilk 3 ay istirahatle gecti ve benim minik mucize hanimim tutundu sukurler olsun,simdi 4,5 yasinda ve artik kardes sart diyenlerden olduk…bu gebeligimin ilk 12 haftasi istirahatteydim sancilar vardi..sonra toparladim gecti dertler dedim ki 15. Haftada gelen kani gorene kadar 🙁 yasadigim korkuyu nasil yazayim bilemedim..o durumla ilk defa karsilasmiyordum ve finali ya kotu olursa demekten ilk anlar kendimi alamadim…doktora gittigimde rahim yoluma giden kanalin normale gore cok kisa oldugu orda kanama gerceklestigi ve dusuk riskimin oldugu soylendi…o an doktoru dinlerken ordaydim ama degildim de..ruhum coktan uzaklasmistim…simdi ise ilac kullanip dinleniyorum..iki gun sonra kontrolum var belki ufak bir dikis atmak gerekebilir belki de gerek duyulmaz dedi…icimde firtinalar koparken guclu olmaya umutlu olmaya calisiyorum iyi enerjilerimi dualarimi eksik etmiyorum…insallah bunu da atlaticaz….sizin de simdi iyi olmaniza cok sevindim…Saglikla kucaginiza alin mutlu mutlu kavusun yavrunuza insallah…ve bu dilegim tum gebe arkadaslarima….sevgiler..
Sinem hanım, hamilenin duası kabul olur derler dualarımda siz de varsınız artık… bu kontrolünüz yaşadığınız her şeyi sevince çevirsin! hayırlı haberlerinizi bekliyor olacağım! değerli paylaşımınız için çok teşekkür ederim, hikayemize bize ortak olmanız çok mutlu etti, her zaman beklerim:) sevgiler, gebbepınar
merhaba pınar hanım. sizi yeni keşfeden ve bu durumdan son derece memnun olan ben bu yolda yalnız olmadığımı hissettim yazdıklarınızı okuyunca 🙂 kendimde bir pediatri hemşiresiyim. instagramdan da ayrıca takip ediyorum yazmadan edemedim 🙂 7. haftamıza girmek üzereyiz inşallah kucağımıza almak nasip olur. bu aralar yoğun negatif duygular var bende dile getirmek istemediğim 🙁 bebeğime heran birşey olacakmış hissi gibi) yazınızı okuyunca sanırım bu duyguları yaşayanlar var benim gibi.neyse sizinle daha çok görüşücez gibi 🙂 yazılarınızı okumak için can atıyorum. elinize ve yüreğinize sağlık
Duygu hanım hoş geldiniz, bu keşfinizden dolayı ben de çok mutlu oldum 🙂 şimdi nasıl geçiyor hamilelik, karışık duygu halleri dolu dizgin hamilelik serüvenine bıraktı mı kendini? çook tebrik ederim sizi ve eşinizi sağlıkla kucağınıza almanızı dilerim 🙂
Sizi takip etmekle ne kadar güzel bir şey yaptığımı tekrar anladım..ilk sevincimizi faranjit olmam sebebiyle doktora gidip ilaç yazmadan önce tahlil yapmasıyla öğrendik eşimin ve benim duygularının tarifi yoktu..daha geçilememiş bi regl, o değeri yuksek görmenin mutluluğu… Dayanamayıp kadın doğum uzmanına gittim bir hafta sonra… Halbuki çok etkendi..keseyi göremedi dış gebelik olabilir gibi bi şeyler söyledi doktor konuşurken benim ruhum çoktan çıkmıştı dışarı..alttan muayene dedi onu hatirliyorum kabul etmedim..yaklaşık bir ay sonra başka bi doktora gittiğimizde canımın canı olan bebisimizin hem kesesini hem kalp atışlarını duyduk bu mucize karsısında duygusal anne baba olarak göz yasımıza engel olamadık..çok mutluyuz derken o güzel muayeneden bir hafta sonra kahverengi lekelenme gördüm ben de bi mutsuzluk alıp başını gitti elimde olmadan…doktorun bebegin saglikli olduğunu kesede kanama olmadığını ama yine de tedbirli olmak gerektigini söyledi ve yine kalp atışını dinletti bize..resmen ben burdayım dedi bize minigimiz..simdi evde raporlu gebe olarak yatıyorum dualarınızı eksik etmeyin lütfen ve bebeğimiz bizimle olsun…
sinem hanım;
miniğiniz ne kadar da sabırlı kendini size göstermek için ve ne kadar da azimli… çok tebrik ederim sizi ve eşinizi! benim de ilk üç ayım ev içinde dinlenme ile geçti kanama riskinden dolayı ama sonrasında herşey yolunda girdi…erken öğrenilen gebeliklerde bu şekilde durumlar oluşabilyor.. en büyük ilacı ise olumlu düşünme motivasyon:)
her zaman haberlerinizi ve paylaşımlarınızı bekliyor olacağım, bizimle olduğunuz için de ayrıca teşekkür ederim…
sevgiler,gebbepınar.