Evet evet sayın seyirciler: 40.haftaya uyandığım bu sabah; ben hala hamileyim 😉 hatta aşırı hamileyim ve midemin altında zaman zaman semsert bir basket topu taşıyormuş gibi hissetsem de günlük yazmaya devam ediyorum… Annelik apoletimi omzuma asmadan önceki son günlerim; hissediyorum… Hafta sonunu doğurmadan geçirdim, 2cm açılma ile hayat gayet güzel 😉
Tüm hamilelik haftalarım film şeridi gibi gözümün önünden geçiyor; daha dün çocuk sahibi olma kararı verirken, eşime hamile olduğum haberini nasıl bir sürpriz ile söylediğimi yazıyordum, geçmez gibi gelen mide bulantıları geçmiş, ilk üç ay Kıpır’ı kaybetme korkusu karabasan gibi çöküp hamile kafası yaşarken keyifli hamilelik düşüncesinden bir kere dahi uzaklaşmamıştım, uykusuzluk ve kansızlık ile mücadele ederken Ilgaz’ın hareketleri ile halimi görmezden geliyor ve C.Karatay laneti gibi başıma gelen gebelik şekeri ile diyetin en derinlerine dalıyordum, Geb-be’de doğuma hazırlık derslerine – bebek bakımı ve emzirme danışmanlığıma bir fiiil devam ederken 31.haftamda Hem Ebe Hem Gebe Pınar olarak, gebemin doğumumda bulunmak bana mesleğime duyduğum aşk, doğal doğuma duyduğum saygı ve güvenle hamilelik heyecanımı birleştirip Voltran Gücümü kazandırmıştı ve her yeni hafta siz güzel kalpli insanları hayatımıza katıp, içimden geçenleri paylaştıkça yalnız olmadığımı anlarken kocaman bir aile olmuştuk, binlerce şükür… Hamilelik günlüğümü yazma sebebime ulaştım sayenizde 🙂 
Bu haftanın hatrına bir tartılayım derken gördüğüm rakam ve aynaya baktığımda gördüğüm ben; beni çok heyecanlandırdı! Dudaklarım bir Yılmaz Morgül kıvamında, ellerim acemi bir yemek bloggerinin sardığı tombik sarmalar gibi, ayaklarım ise Buz Devri’nde ki Mamut’unkiler gibiydi… Ve yanaklarım ise Seren Serengil burnum için ise bir benzetme yapmıyorum yoktan günaha girmeyeyim 🙂 neyse ki göbeğim hala benim ki gibi ;))) Kilom tam 65 (toplam 13kilo ile hamileliği bitiriyorum sanırım) ve ödemlerim o biçim, yüzüm ay parçası ve gözlerime ise bir doğum şehlalığı gelmiş hissediyordum! Ve dilimde bir Vega şarkısı; ” bu sabahların bir anlamı olmalı…”
S.O.S veriyorum: “Doğurmama az kaldı doktorum nerde?”
Doğum tercihlerim konusunda hala doktorum da, eşim de, ben de hemfikiriz!
Sonunda doğumda giyeceğim elbisemi de seçtim, hasta değilim ki hastanede ki önlüklerden giyeyim, sadece doğuracağım o kadar 🙂Ayrıca doğum sonrası bana kolaylık olması için odak noktamın sadece Ilgaz olması için bir liste yapmıştım, tüm maddelerine yapıldı diye koyduğum işaretler duygulandırdı beni!
Liste nedir diye soracak olursanız;– Yatacağı yer(ler)in çarşafları yıkandı, serildi…
– Alt bakımı yapacağım yeri belirledim, bakım için gerekli tüm malzemeleri (kaynamış soğumuş su, Islak mendil, alt bezi, pişik önleyici krem, kirli bez torbası, göbek bakımı için alkollü swap) hazır!
– Emzirme için gerekli destek ekipmanlarını kutularından çıkarttım ( meme kalkanı, göğüs ucu kremi, göğüs pedi, süt arttırıcı – rahatlatıcı çay, sıcak-soğuk kompres meme pedleri, süt sağma makinası ) garanti belgelerini de sakladım elbette ki 😉
– Özellikle ilk ayda kullanılacak bebek eşyaları etiketleri kesildi, bebek için uygun deterjan ile yıkandı, ütülendi, hazır! (Doğum sonrası bunlar ile uğraşmaya vakit kalmayacak ;/ )
– Evin dip köşe bucak temizliği tamam, ütüler tamam!
– Market alışverişi tamam!
– Doğum sonrası gaz yapmayacak gıdalar ile hazırlanacak yemek listesi hazır!
– Doğum sonrası anne destek Timi hazırlıkları tamam!
– Buzluğa bi kaç çeşit yemek yapıp koy! 
3 sezonluk dizi çıkarıp izlenme rekoru kırdıracak kadar iddalı rüyalar gören ben, doğumum hakkında hiç rüya görmedim, aklımda soru işareti yok! Doğumum için sezaryen mi normal doğum mu ikilemi yaşamamam ve doğum korkusu değilde kavuşma heyecanı taşımamın etkisi büyük sanırım…
Pınar Ebe tavsiyesi olarak; doğumunuz ile ilgili korkularınız var ise bu yazımı okumanızı öneririm!
Gerçi şu ara doğumdan ziyade; uykuları nasıl depo yapabilirim onun peşindeyim! Zira huzurlu bir Pınar için; çokça tutam aşk, bir çok tutam uyku, bir tutam kahvaltı, bir tutam kalpten gelen samimiyet ve güler yüz, bir tutam yürüyüş ve kitap, bir çay kaşığı nutella, önemli 😉 😉 
Canımdancan olan, bedenime emanet verilmiş, aşkımızın en tatlı meyvesi, bizi yeni bir serüven ile ödüllendirecek bebeğimizin aramıza katılmasına az bir süre kala belirtmek isterim ki; burada asayiş berkemal!
Ve bu sabah nefes egzersizlerinin en oksijenli anında, meditasyonun en huzurlu hali ile, ruhumda ve bedenimde hissettiğim doğumuma karşı teslimiyetle konuştum Ilgaz ile : gel oğlum artık…
Doğum olana kadar her gün mü yazsam acaba ;)))
Beklemede kalın, Sağlıcakla kalın, ikilemsiz kalın… Sevgiyle kalın…
Gebbepınar
Harika gorunuyorsunuz. Cokca bakimli. Oldukca zarif.