gördün mü bak, 20 oldum!

Bu haftaya ; her an akmaya hazır halde bekleyen bir göz yaşım ve boğazımda yutkunmamı güçleştiren bir yumru ile girdim… hamilelik ile ilgili konuşmalarımızdan, karar verişimizden, hamilelik test sonucunun üzerinden nice zaman geçmiş… 20.haftalık olmuşuz…  İnanamıyorum…

Her gün onlarca kez aynaya bakmama rağmen:  hediye edilmiş, emanet verilmiş  canın, benim bedenimde büyüyüp, benim duygularım ile yoğrulup, bizim sevgimizle büyüyen Kıpır’ın varlığına inanamıyorum…

Ve koskoca 20 hafta geçti… yolun yarısı oldu! Gün geçtikçe daha çok derinleşen nasıl bir bebek olacağına dair merak, anneliğe karşı duyduğum heyecan, karı koca olarak farklı boyutlara taşınan mutluluk, birbirinden karışık rüyalar, her bir hareketinde hissettiğim o kelebek etkisi ve tüm bunları yaşadığımız için hissettiğim sonsuz şükür!!

Gördün mü bak 20 oldum!!

Çevremde bir çok hamile olsa da, hamilelikte neler olabileceği ile ilgili bilgi olarak dolu dolu olsam da… tecrübelerimden öğrendiğim birşey var o da; zamanı yakalamak! Şükür zinde geçiyor günlerim ama zorlanıyorum, bir gün otuz altı saat olsa ancak yetecek gibi…

Daha çok kitap okumak istiyorum, daha çok yazmak istiyorum, hamilelik hallerimi doya doya yaşamak istiyorum, daha çok yaptıklarımdan yapmak istiyorum doğum sonrası kendime ait zaman depolarım dolu olsun diye… Kıpır’ ı, beni ve eşimi bekleyen önümüzde ki  yirmi hafta için başta sağlık olarak öncelikli isteklerim bunlar :)ah bir de, daha bir iğne bile alıp kenara koymamış ben keyifle bunları yapacak zamanı bulmak J oysa ki eşim daha öğrendiğimiz zamanlarda  nerede ne var hazırlıklarına başlamış ben daha çok erken bir ilk trimesteri atlatalım demiştim… şimdi ise!!

Zaman sizde de çok hızlı mı geçiyor?

Ve günler elbette ki toz pembe geçmiyor! Annanemin hastalığı, hamilelik gibi süreçte annemden – babamdan- kardeşimden uzakta olmanın verdiği hüzün, işle ilgili sıkıntılar, zaman zaman kendi kendime çıkardığım arızlarım… buna rağmen huzuru yakalmak için çaba sarfetmek gerekiyor, mutluluk sizin elinize al bunu ihtiyacın anında kullan diye verilen bir sihirli lamba değil, senin bakış açının ışığında büyüyor! Bir de iyi ki Ebe Pınar hamilelik danışmanım var, onun yazdıklarını okuyorum hamilelik kafam ağır bastığında :):)

Artık bildiğin hamileyim, “göbek- popo- meme kombinasyonu” tamam!

Şöyle bir karnımı elle muayene ettiğimde kendimi bebeğimi taşıyan rahmim göbek deliğimin hizasında, sıklıkla ultrasona girmediğim için bu şeklide ölçüm yaparak haftamı hesaplıyorum  ara ara 🙂 ancak sabahları sırt üsttü yattığımda rahmimi hissetmek  direkt  Kıpır ’a dokunuyor gibi his yaratıyor :):)

Kan(demir)  ilacımı, vitaminimi düzenli olarak almaya devam ediyorum, düzenli beslenmeme de aynı dikkati gösteriyorum! Bebeğimiz büyüdükçe kemik gelişimi için benden çekeceği kalsiyumları düşününce benden yani dişlerimden, kemiklerimden kalsiyumu çekmesin, kansızlığım olup bebeğin gelişimine ve bana sıkıntı yaratmasın diye özen gösteriyorum…  Bu hafta annanemin rahatsızlığı sebebiyle hastanede geçti, sanırım yorgun düştüm, her yanım ağrıyor… Ah bir de şu yurt dışı seyahatleri olmasa eşim hep yanımda olsa, eskiden böyle hissetmiyordum ama şimdi o gidince kocaman bir boşluk gibi geliyor:/

Iki hafta sonra gideceğimiz ayrıntılı ultrason için doktor kontrolüne kadar bebeğimiz ile ilgili olası durumları babycenter’den alıyorum… özellikle telefonuma yüklediğim bir aplikasyon yok, öyle olunca şafak  sayan asker gibi hissediyorum oysa ki bebeğiminde benim de bu kırk(!) haftayı zaman tik tak olmadan geçirmeye ihtiyacımız var 🙂

bu hafta,müziğe karşı hassasiyeti başlamış, ben ne dinlersem o da onu dinliyor, özellikle vogage fm favorim  her zaman ki gibi, her tarz müziği de dinletmeye devam… nerede çeşitlilik o kadar güzel…

büyüklüğü de bir muz kadar olmuş, allahım insan muz yerken, ya da bi yerde gördüğünde duygulanır mı, duygulanıtmış… evet evet o benim!!

Kıpır’ı görebilmenin heyecanı artarak devam ediyor! Ayy çok şahane 🙂

Hızlı akan zamana inat, dolu dolu geçen günlerde kalın,

Gebbepınar