10.hafta civarında bir gece… Yazmayı çok seven biri olarak yazamıyorum evet… haftalardır yaşadığım bir birinden farklı değişiklikleri, esracengiz tecrübelerimi, düşündükçe küt küt küt atan kalbimi ve bunların nedenini yazamıyorum, paylaşmak istiyorum A’dan Z’ye ancak her yazdığım cümle bir diğerini kifayetsiz bırakıyor ve yazamıyorum…
Ve bu kaybetme düşüncesi: beni terk eder misin?
Dalgalanıyorum… zaman zaman şiddetli zaman zaman sakin dalgalanıyor ruhum… hamilelik hormonları yapıyor bunu biliyorum… bizzat yaşıyorum… anlam yüklemeden yaşadıklarıma, sessiz, derinden ve her anına şükür ederek sadece AN’ı yaşıyorum…
Kimse beni anlamıyor ki konuşmak da istemiyorum! Mesela bugün, tam mutfağı temizledim, su artıcısının giderinden taşan su sebebiyle mutfak alt dolaplarım ve yerler,halı su içerisinde kaldı… ağladım çok ağladım, eşimin tek dediği “ne var şimdi burda? Abartma!” Sahi abarttım mı? anlamıyor işte beni… oysa ben kendimi hazır iyi hissediyorken, midem bulanmıyorken vaktimi mutfağı temizleyerek geçirmiştim 🙁
Baş ağrıları!! nedensiz… birden bire… şiddetli olunca ilaç da alamıyorum…
Evin içinde dört duvar üzerime üzerime geliyor… Yesem bulanıyorum, içmesem susuz kalıyorum… hava o kadar sıcak ki oturduğum yerde terliyor, klima açsam hasta olmaktan korkuyorum… günün üç öğünü yemek yiyemesem de üç öğün duş alıyorum… Bisiklete binmek istiyorum, koşmak istiyorum…Çalışmak istiyorum… birden bire eve kapandığım için elimi ayağımı koyacak yer bulamıyorum, kendimi eksik hissediyorum, işe yaramaz hissediyorum.
Yüzümün her yanını sivilceler bastı, inanılmaz yağlandı, nefes alırken burnum kupkuru- hep sui le nemlendirmeye çalışıyorum :/ ara ara da kanıyor… çok çirkinim… Eşim “daha da güzelleştin “ diyor sürekli, yok yok! Sadece moral vermek için bu:/
Kitaplarım var bir birinden güzel hemen baş ucumda, bir heves alıyorum elime on sayfa sonra okuyamıyorum dikkatimi toplayamıyorum… ya hiç okuyamazsam…
Bir de her gün tartı yukarılara doğru çıkan rakamları gösteriyor, hareketsizlik sebebi ile bu gidişata dur diyemiyorum… ya sonrasında tölere edemeyeceğim kilolara çıkarsam, sağlığımı tehdit ederse, beden imajım bu kadar hızlı bozulmak zorunda mı? Göğüslerim hacminin iki katına çıkarken canım acıyor, bu sık tuvalet işi tüm keyfimi –uykumu kaçırıyor… ben bunlarla uğraşırken baba adayın da herşey yolunda, hamilelik tamam- iş bitti mi yani!!
Terzi kendi söküğünü dikebilsin diye tüm dualarım… sonra iç sesim Ebe Pınar‘a dönüyor ve başlıyor bana anlatmaya:
” Kendilerini hamilelik hormonları olarak tanıtan Östrojen ve Progesteron adlı iki kafadar, bedeninizi ve zihninizi ele geçirmiş durumda… işte tam da hamilelik kafası! Duygularınız dalgalanırken, aklınızdan geçmeyen cümleler, ağzınızdan dökülüveriyor…bir reklam da bile göz pınarları çağıl çağıl akıyor…vucüdunuz sizin kontrolünüz dışında değişiyor…her yeni gün başka yüzünü gösteriyor hamilelik size… Istediğiniz tek şey yatağınız ve uykunuz! Hamile olduğunuzu öğrendiğiniz ilk gün şaşkın ve mutlu, ikinci gün heyecanlı, üçüncügün sorgulayarak kimi zaman paranoyalara varacak kadar sorular sorarken bulabilirsiniz kendinizi! Panik yok! tecrübe edenler bilir hatta lohusalık da kendini bi doz daha bu kafadarlar artar, neyse ki geçer…”
Bu satırları sabaha karşı kaleme dökebildikten sonra içim rahatlıyor, gülümsüyorum! Usulca;üşüyen ayaklarımı ısıtmak için eşimin yanına sıvışıyorum ve sonra diyorum” sabah olsa da bir kahvaltı yapsak “ 🙂
Tam bir Hamilelik Kafası!! onlarca hafta içinde sadece bir ya da iki kez geldi ama etkiledi mi evet! Tam bir Müzeyyen Senar sesinden yankılanan şarkı sözleri gibi bu günler, “Dalgalandım da duruldum” :):)
İlgi ve Şevkatle kalın…
gebbepınar
