Evlilik hazırlıkları yapıyor da olsanız, planlarınız da çocuk sahibi olmak var ise, kafanız karışık ise kendinize neden bebek sahibi olmak istediğinizi, hazır olup olmadığınız gibi soruları sorun, sevdiğinize de açık yüreklilik ile dile getirin. Aldığınız cevaplar ebeveynlik hayatınız boyunca kendinizi güvende hissettirecektir. Keyifli bir hamilelik geçirmek, lohusalık hüznü olmadan annelik serüvenini kucaklamak ve ebeveynliğe sağlıklı bir adım atmak konuşun, okuyun ve destek alın.
Yanıp tutuşurken bebek bebek diye, hamilelikte günler geçmiyor diye hayıflanırken bir bakmışsınız bebeğiniz kucağınızda, aynanın karşısındasınız.
Ya da yok olabileceklerden değil bizzat kendimden anlatayım 🙂
Çocuk olunca ne mi oldu? Pijamayı çıkartacağım derken öğlen, çayımı içeceğim derken buz, saçımı toplayacağım derken akşam, tuvalete gideceğim derken saatler, The Kocca ile baş başa çıkacağız derken aylar, şunu ye süt yapıyor şunu iç bebeğin gazı olmasın derken fil yutmuş gibi, her şey için edilecek bir yorumu olan eş dost için sabır taşı, her an akmaya hazır halde bekleyen bir göz yaşın, tatil planları yaparken sadece deniz oda yeter derken şimdi çocuk dostu ararken acenta görevlisi kadar bilgi sahibi, bebek arabası ile gidilecek- araba ile gidilecek ve yaya olarak gidilebilecek yolları bir navigasyon, vizyona giren filmleri ilk izleyenlerdenken şimdi gelirken şu filmi alsana diye sipariş verip izleyemeyen, dışarıya çıkalım fikri ortaya atıldıktan beş dakika sonra hazırken şimdi saatlerde sürerken hadi sesleri arasında gerilim filmi aktrisi, hiçbir şeye yetişemeyip yetişenleri gördükçe sinir sahibi, uyu yavrum uyu tatlım derken yalvaran, günlerin 36 saate çıkması için destekçi arayan, altını alırken kaçan bebeyi yakalamak için 100 metreyi en hızlı koşan, uyanmasın diye parmak ucunda dolaşmaktan balerin, işe başlama zamanım var derken işe başlayan oldum!
Çocuk olmadan önce biz ne yapıyor muşuz Allah aşkına diye de sorguladığımız çok gece de var 🙂
Oysa ki; Emzirebilir miyim ki bu kıyafet ile demeden giyinmek, pış pış yaparken takılırım düşerim demeden topuklu ayakkabı giymek, bezi-yedek kıyafeti-ağız bezi derken valize dönenen çantadansa içinde bir kimlik bir telefon bir ruj olan el çantası almak, emzirirken başının altına bilezik gelip canını acıtmasın diye düşünmeden takıp takıştırmak, aman yüzünü gözünü çizerim diye düşünmeden tırnak uzatmak, kimyasalını düşünmeden oje sürmek, saçlarımı ellerine dolaştırır-çeker-ağzına sokar/ emzirirken pişiyorum ama demeden saçları uzatmak, fön çektirmek için vakit bulmak, ertesi gün ne olacak diye düşünmeden sabahlamak, o an karar verip harekete geçmek… Hepsi hoş ama boş mu? Elbette o günler de gelecek. Ne diyordu Sezen “ zaman birazcık zaman…”.
Hala inanamıyorken anne olduğuma, aynada kendi kendime “ben Anneyim” deyip, Şapşik şapşik gülüyorken… Bir el dolanıyor boynuma mest oluyorum orası ayrı 🙂
Annelik; fıtratında herkese farklı kaftanlar biçmiş… Herkesin anneliğini kendine özel yapmış, bebeğine özel, her çocuğuna farklı ama özel yapmış… Ayrıca senin anneliğin benimkine benzerken ne seninkini üstte yapmış ne benimkini altta… ama çocuk olsa bile kendini geliştir diye bir sürü örnek koymuş karşına ama kıyasla diye değil daha iyisi olabilmen için, mükemmel değil yeterli olabilmen için. Annelik kalbinde hep ilkbahar olmasıymış mis kokulu rengarenk bir taraftan da uçsuz bucaksız deniz gibi kuruntu dalgaları ile dalgalanan…
İşte bu yüzden çocuktan sonra da hayat, eskiyi aratsa da “eskiye döner misin?” deseler cevabını sana bırakmışlar 🙂 ne dersin eskiye döner misin?
öpçükler, gebbepinar
- bu yazım bebek.com da yayınlanmıştır.
